جناب آقای دکتر سرکار خانم خیلی لطف کردید که تشریف آوردید به رویداد برپا ۱۴۰۲ ما. منت بر سر ما گذاشتید که در این جمع حاضر شدید. من سوال‌های کوتاه می‌کنم که به ادامه برنامه‌ها برسیم.

آقای دکتر شما اسپانسر اصلی این رویداد هستید. خیلی دوست دارم بدونم که دغدغه ذهنی شما چیه که به این حوزه اونم تو این سطح و برای اولین بار تو این کشور رسیدیم. چون ما به هر حال به حوزه استعدادهای برتر توی موارد بالاتر توجه داریم به هر حال بنیاد ملی نخبگان رسیدگی داره ولی اینکه مقام ارشد یک استان استعدادهای برتر دانش آموزی تو این سطح دغددغش باشه تقریبا برای اولین بار هست.چه جیزی باعص شده که این رقم بخوره و منشا چه موضوعیه که شما به این رویداد در این صورت ورود کردید؟

بسم الله الرحمن الرحیم. ما فرضمون بر این هست این بچه‌ها و جوون‌ها آینده این کشور را می‌سازند. تا چند سال آینده این‌ها می‌تونن توی دانشگاه های همین استان تحصیل کنند ممکنه از این شهر برن به شهرهای دیگه برای تحصیلات پایه‌ای دانشگاهشون چیزی که ما رو ترغیب می‌کنه به این کار این هست که یه خاطره خوشی بسازیم برای بچه‌ها و بگیم که یه سری افراد هستند، یک مجموعه‌ای هستند، که استعداد شما رو ارج می‌نهند؛ توان شما رو ارج می‌نهند. این خاطره خوش باعث خواهد شد که زنجان یک جایگاه خاصی را در ذهن این‌ها داشته باشه که در یک برهه‌ای از زمان یکی از بهترین خاطرات دوران نوجوانی و جوانی‌شان رقم خورد یعنی ترکیبی از مهارت، علم و تفریح را داشتیم. نه تنها این عزیزان از زنجان که رفتند به فکر این خواهند بود، بلکه فراتر از این، حتی اگه وقتی جلای وطن هم کردند این خاطره خوش ساخته شده در این جلسه براشون این‌ها رو به کشورشون ترغیب خواهد کرد. ما ارج می‌نهیم، دوست داریم استعدادهای این‌ها در داخل کشورمون استفاده بشه، کمک کنند به کشور. و کشور ما از محل همین توان است که الان در حال شکوفا شدن است و شکوفاتر خواهد شد در آینده. جایگاه آن هم دانشگاه زنجان است دانشگاه جامع استان است که فضای خیلی خوبی هم دارد و امیدوارم که انشاالله این بچه ها یک خاطره خوش رو داشته باشند. انشاءالله زنجان از توان‌های ذهنی و استعدادهای این بچه‌ها در آینده استفاده کنه اصل قصه این است که می‌خواهیم نشان بدهیم که بچه‌ها، ما دوستتان داریم، برایتان ارزش قائلیم، تموانمان هم این است، بضاعمون این است. و امیدوارم این خاطره برای تصمیماتی که در آینده می گیرند سازنده باشد.

آقای دکتر، دغدغه‌ای که بسیاری از اعضای اتاق فکر برپا و کمیته راهبری استعدادهای برتر استان داشتند اینه که در ادامه قراره چه اتفاقی بیفته؟ یعنی این سوال هم از ما خیلی می‌شه به عنوان برگذار کننده های این برنامه که شما برای ادامه کار برای این بچه‌ها وقتی وارد تحصیلات دانشگاهی می‌شن، وقتی فارغ التحصیل می‌شن، وقتی برای تحصیلات تکمیلی اقدام می‌کنند یا می‌خوان که وارد بازار کار بشن چه راهکاری دارید یعنی بچه‌هایی که متفاوت اند، می‌تونن منشاء اثر باشند، تاثیر کذار باشن.ما چه خواهیم کرد برای اونا؟ چه کاری می‌تونیم براشون بکنیم؟

من یک مثال بزنم. اغلب صنایعی که دارم میرم وقتی که وارد یک صنعت بزرگ میشم طرف میاد میگه که این دستگاه رو از چین آوردیم، این دستگاه رو از هند آوردیم یه ذره بخواد اعتبارش رو بالاتر ببره میگه که این دستگاه رو ما از اتریش وارد کردیم. تهش چیه؟ اون دستگاهه یا نخ می‌ریسه یا بیسکویت می‌پزه. یعنی ته زنجیره مال ماست اون دستگاه قبلش چی بوده؟ یک دانشی بوده که نهایتاً تبدیل شده به دستگاه. دانش، دستگاه و خروجی که در مرحله سوم است. ما تو انتهای این زنجیره هستیم توی برخی از جاها یکی از کارهایی که می‌تونیم بکنیم اینه که توی کشور شروع کنیم به این دستگاه‌ها را ساختن. تازه کلی انرژی بزاریم میشیم چین و هند و اونایی که الان تو این مرحله هستند. یه سری کشورها از این مرحله عبور کردن. اون چیزی که تو این کشور باید اتفاق بیفته و داریم تلاش می‌کنیم و سیاست‌های کلان هم به اون سمت میره اینه که بریم به سمت اون تولید دانش. تولید دانش هم از مغز این بچه‌ها میاد بنابراین باید سیاست گذاری کلان برای این‌ها انجام بشه. توی جمهوری اسلامی الحمد لله با هدایت‌هایی که رهبرمون داره به اون سمت داریم میریم که ارزش بنهیم به اقتصادی که مبتنی است بر ذهن بچه‌ها به اسم اقتصاد دانش بنیان. زیرساخت‌های حمایتی هم در ۱۰ ۱۵ سال گذشته خوب شکل گرفته، حمایت‌های مالی، قوانین خوب و اتفاقات خوبی که حالا در سال‌های آینده هم صورت خواهد گرفت. ما در استان خودمون هم داریم پررنگ‌ ترش می‌کنیم و داریم سعی می‌کنیم که با بچه‌ها ارتباط داشته باشیم. از این بچه‌ها هم نهایتاً انتظار داریم که در اولین فرصتی که توانش رو داشته باشند وارد اون اکوسیستم دانش بنیان بشن و فکر می‌کنم این اون چیزی است که حلال خیلی از مشکلات ما در ۱۰ ۱۵ سال آینده خواهد بود .

شما برای بر بچه‌هایی که برپا رو اجرا کردن، کمیته علمیمون، تدارکاتمون، اجرایی، تیم تحقیق برپا چه پیشنهادی رو دارید؟

دو تا مسئله است. یکی اینکه هر سال خوش سلیقه‌تر از سال گذشته توی ترکیب رنگ، مکان، میزها، چیدمان، هر چیزی؛ توی افکت های تصویری. ما یکی از وظایفی که داریم اینه که سلیقه مردم رو ببریم بالا. شیک ‌تر و باکلاس‌تر برگزار کنیم. این رو ازشون بخواه. دومین مسئله اینه که خوب مسائل علمی که باهاشون صحبت می‌کنید مرز دانشی باشه و منتورهاتون افرادی باشند که بتونن این کار رو بکنن. یعنی عقب نمونیم از اتفاقاتی که توی دنیا می‌افته. مثلاً اگه سال گذشته یا امسال هواپیمای کاغذی ساختیم از الان به فکر این باشیم که سال بعد کوادکوپتر یا یه همچین چیزی با بچه‌ها بسازیم و مونتاژ کنیم. یک مسئله دیگه هم اینه که توی کاری که شما دارید می‌کنید ما چند ساله که داریم هزینه استقلالمون رو می‌دیم این بچه‌ها باید این رو بفهمند. البته من این رو توی سخنرانیم با بچه‌ها میگم. تربیت شلاق داره. یعنی شما اگه بخوای آدم خوبی بشی، بخوای کشور مستقل بشی سختی داره. اگه آدم خوب هم بخوای بشی باید زحمت بکشی. اسم یکی از مهم ترین درس های ما ریاضیه، به معنی مشغت. تو هر حوزه ای هم بخوای خودتو تربیت بکنی، حتی در مسائل معنوی زحمت داره. مرحوم آقای سائینی می‌گفت که تربیت شلاق داره. این بجه ها باید بدونن که اگه ‌کشور بخواد مستقل باشه باید هزینه بده و زحمت بکشه. خودشون هم اگر بخوان آدمای بزرگی باشن باید زحمت بکشن.

ما داریم تلاش می‌کنیم که این اتفاق بیافته. با بچه ها مسائل و حقایقی که خیلی وقت ها پشت پرده باقی می‌مونه رو بازگو می‌کنیم. سعی می‌کنیم به هر حال در حد بضاعت خودمون این ها رو برای بچه ها بازگو کنیم.